Nokkur orð um austfirsku pressuna
Best að blogga aðeins. Tilefnið er þetta:
“Austurglugginn blandaði sér á eftirminnilegan hátt í kosningabaráttuna með blaði sem kom út á föstudeginum fyrir kjördag. Það kom á óvart að ritstjóri blaðsins þótt hann væri yfirlýstur stuðningsmaður Á-listans skyldi nota aðstöðu sína á blaðinu til að koma höggi á Sjálfstæðisflokkinn og Héraðslistann. Myndbirting og ósönn fyrirsögn blaðsins um meint kaup á sláturhúsi KHB varð til þess að þvættingurinn sem Framsóknarmenn og Á-listamenn höfðu dreift um málið fékk enn frekar fætur...Mér er það ljóst af viðbrögðum margra sjálfstæðismanna m.a. þeirra sem tóku þátt í að endurreisa blaðið að þeim er misboðið og fjöldauppsagnir liggja í loftinu. Mér er annt um blaðið og tel mikilvægt að slíkur miðill sé til staðar. Ég bið menn því að telja upp að tíu. Ef blaðið verður fyrir áföllum á þessum tímapunkti þá fer það á hausinn. Það mun vafalaust þýða endalok blaðaútgáfu hér eystra um langa hríð. Það væri slæmt. Ég mun því gefa Austurglugganum eitt tækifæri í viðbót í von um að ritstjóri og blaðamaður fari á ný að vinna vinnuna sína og sinna fréttaflutningi, en láti öðrum um pólitíkina.”
(Klippt og skorið af undirrituðum. Óköttaður master á blog.central.is/kolskeggur)
Þetta skrifar píslarvotturinn Hrafnkell A. Jónsson á vefinn sinn. Hann er, ef ég man rétt, hluthafi í Austurglugganum, og ef ég man enn betur situr hann líka í stjórn (er hann ekki bara stjórnarformaður?). Þið leiðréttið mig ef þið vitið betur en þangað til er hann einn af eigendum Austurgluggans. Og eins og þið sjáið þykir honum afskaplega vænt um blaðið sitt. Svo vænt þykir honum um það að hann hótar því gjaldþroti ef starfsmennirnir fara ekki að vinna vinnuna sína og sinna fréttaflutningi og “láti öðrum um pólitíkina”. Pólitíkin er sumsé bara fyrir stóru strákana.
...
Þegar ég ritstýrði Austurglugganum gerðist það afar sjaldan að stjórn Austurgluggans skipti sér af efnistökum blaðsins. Þegar það gerðist sagði ég þeim að ef þeir væru svona óánægðir gætu þeir sagt mér upp. Þeir hristu yfirleitt hausinn pirraðir en létu þar við sitja. Létu nægja að tala illa um blaðið útí bæ.
En nú eru tímarnir breyttir. Nú ræður hinn sérstaki kærleikur Hrafnkels A. Jónssonar ríkjum í stjórn Austurgluggans.
...
Ég veit ekki um hvað Hrafnkell er að tala í þessari tilvitnum að ofan og það getur vel verið að myndbirting ritstjórans á einhverju sláturhúsi uppá Héraði hafi verið ósönn og ómakleg og eflaust er þetta allt saman samsæri hjá ritstjórn Austurgluggans gegn Hrafnkeli og öðrum sjálfstæðismönnum á Austurlandi. Það væri þá ekki fyrsta samsærið gegn honum en ég hef heyrt að það byrji að rigna í hvert skipti sem Hrafnkell ætlar að slá garðinn heima hjá sér.
...
Á sínum tíma lá Hrafnkell oft andvaka af áhyggjum yfir gangi mála á Austurglugganum. Á eina fréttablaði Austurlands störfuðu marxistar sem voru ekki einungis með rangar skoðanir (sem blandað var saman við fréttir) heldur voru þeir líka persónulega á móti honum. Þeir voru vondir við hann, þeir útskúfuðu hann, birtu ekki pistlana hans, báru ekki virðingu fyrir honum o.s.frv., o.s.frv., o.s.frv.
Við marxistarnir hlógum að þessu því auðvitað var þetta allt saman rétt hjá honum. Við vorum leiðinlegir við hann! Er nokkuð bannað að vera leiðinlegur við Hrafnkel A. Jónsson?
...
En hvað um það. Það gleður mig að ritstjórinn Siggi A. fari í taugarnar á Hrafnkeli. Eða öllu heldur gleður það mig að Austurglugginn skuli fara í taugarnar á fólki fyrir eitthvað annað en að vera leiðinlegur. Undanfarið hefur blaðið verið nöturlegur vitnisburður um minnimáttarkennd alltof margra Austfirðinga sem þurfa að heyra jákvæðar fréttir um sig einu sinni í viku af því að allir hinir fjölmiðlarnir eru svo vondir og neikvæðir. “Við höfum víst borðað banana,” emjar liðið og vill fá staðfestingu á því í héraðsfréttablaðinu.
...
Ég vona að ritstjórinn haldi sínu striki. Ritstjórinn Siggi hefur nefnilega skoðanir þó hann haldi stundum sjálfur að honum hafi tekist að ritstýra blaðinu af hávísindalegri hlutlægni. Á síðum Austurgluggans blasir við manni sýn ekta austfirsks íhaldsmanns sem finnst sveitin best og borgin verst. Í nítjándu aldar samfélagi ritstjórans eru karlarnir sterkir, konurnar stinnar og það er ekki pláss fyrir neina helvítis homma.
Knúturinn.
